نوشته‌ها

رئیس سازمان جهاد دانشگاهی تهران گفت: تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی برای جهاد دانشگاهی وظیفه و مسئولیت بزرگی ایجاد کرده است تا خلاء ورود دانش و نیازمندی‌های صنعت را با اتکا به توانمندی‌های داخلی پر کند.
مشکلات اقتصادی فرصتی برای پرکردن خلا‌های صنعتیبه گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از سازمان جهاد دانشگاهی تهران، آقای دکتر «مسعود کمبرانی»، همزمان با چهل و یکمین سالگرد تشکیل جهاد دانشگاهی با بیان این‌که با اصل تحریم موافق نیستیم و آن‌را به سود کشور نمی‌دانیم در ادامه اظهار کرد:، اما در جنگ اقتصادی و جهت عبور از این شرایط سخت، با باور به توانایی داخلی، همه تلاش خود را برای تولید محصولات دانش‌بنیان و رفع برخی نیاز‌های صنعت به عمل می‌آوریم.

وی افزود: سازمان جهاد دانشگاهی تهران در راستای ایجاد فناوری‌های جدید و تولید محصولات دانش‌بنیان چندین طرح ارزشمند را در سال گذشته به ثمر رسانده و یا در دست اجرا دارد.

رئیس سازمان جهاد دانشگاهی تهران ادامه داد: تولید کریستالیزاتور‌های ریخته‌گری پیوسته برای صنایع فولاد، مس و آلومینیوم، تولید واکسن برای آبزیان، تولید فرمون‌های جنسی برای مقابله با آفات گیاهی، دستیابی به فناوری ارتقاء کیفیت نفت خام و تولید انواع نهال‌های میوه به روش کشت بافت از مهم‌ترین پروژه‌های فناورانه و ارزشمند در سازمان جهاد دانشگاهی تهران هستند که توانسته اند برخی از نیاز‌های صنایع و کشور را برطرف نموده و گامی کوچک در جهت کاهش تبعات حاصل از تحریم به حساب آید.

تأکید بر ضرورت استفاده از توان جوانان نخبه و نوآور و تلاش سازمان‌های آینده‌نگر در جذب این افراد

آقای دکتر کمبرانی با تأکید بر ضرورت استفاده از توان جوانان نخبه و نوآور در ادامه خاطرنشان کرد: سازمان‌های آینده‌نگر باید حداکثر تلاش خود را برای جذب نیروی انسانی نخبه و نوآور به عمل آورند و با تلفیق تجربه و شور جوانی، محصولات خود را متناسب با نیاز روز جامعه و صنعت توسعه دهند.

وی با اعتقاد به این‌که در دنیای کنونی سرعت تغییر و تولید علم بسیار زیاد است و هر سازمانی از این موضوع غافل شود بدون شک رو به افول و شکست خواهد بود، گفت: جوانان نخبه و نوآور و افراد خوشفکر از موثرترین و ارزشمندترین عوامل در بروز ایده‌های جدید و پیشرفت علم هستند. ایجاد محیط مناسب برای حضور این جوانان، می‌تواند کمک موثری به خلق ایده و نظریه‌های جدید علمی کند.

«منش» بستری مناسب برای جذب و حضور جوانان خلاق با ایده‌های نو

رئیس سازمان جهاد دانشگاهی تهران افزود: مراکز نوآوری و شکوفایی (منش) می‌تواند بستر مناسبی برای حضور جوانان خلاق با ایده‌های نو فراهم آورد. در این مراکز صاحبان ایده، از مشاوره‌ها و امکانات اولیه برای توسعه فکر و ایده خود بهره‌مند شده و مسیر تبدیل ایده به محصول را در زمان کمتر و با ضریب موفقیت بیشتر طی می‌کنند.

آقای دکتر کمبرانی تصریح کرد: سازمان جهاد دانشگاهی تهران در همین راستا، اقدام به برنامه‌ریزی برای تأسیس «منش» متناسب با تخصص‌های خود کرد و با توجه به امکانات بسیار خوبی که در اختیار دارد، پیشنهاد مناسبی را برای کسب مجوز به ستفا ارائه کرد و خوشبختانه این پیشنهاد در اسرع وقت بررسی و با تأسیس این مرکز در سازمان جهاد دانشگاهی تهران موافقت شد.

وی خاطرنشان کرد: در روز‌های اخیر مقدمات راه‌اندازی این مرکز در ساختمان آموزش این سازمان در بلوار کشاورز فراهم شده و ان‌شاا… در آینده نزدیک شاهد افتتاح آن و آغاز فعالیت در سه حوزه تخصصی آموزش منابع انسانی، مواد شیمیایی و مواد فلزی خواهیم بود.

رئیس سازمان جهاد دانشگاهی تهران اظهار امیدواری کرد که با حضور و جذب افراد نخبه و ایده‌های جدید در این مرکز، امکان مشارکت و سرمایه‌گذاری در تجاری‌سازی ایده‌های برتر فراهم شود و همچنین زمینه جذب نیرو‌های نخبه به عنوان نیرو‌های متخصص در گروه‌های تخصصی سازمان ایجاد شود.

حضور اساتید دانشگاه تهران در طرح‌های جهاد دانشگاهی

آقای دکتر کمبرانی گفت: مجاورت سازمان جهاد دانشگاهی تهران و دانشگاه تهران منافع و مزایای بسیاری برای دوطرف داشته و دارد. حضور اساتید دانشگاه تهران در پروژه‌های جهاد دانشگاهی سابقه‌ای طولانی دارد و دستاورد‌های خوبی برای طرفین ایجاد کرده است. همچنین حضور معاونت فرهنگی این سازمان در دانشگاه تهران توانسته است اثرات فرهنگی و اجتماعی خوبی برای دانشجویان در پی داشته باشد.

اعلام آمادگی جهاد دانشگاهی تهران برای همکاری با واحد‌های استانی جهاد دانشگاهی

وی افزود: سازمان جهاد دانشگاهی تهران در زمینه‌های متنوعی از علوم پایه و فنی و مهندسی و همچنین رشته‌های مختلف علوم انسانی از سابقه و توانمندی خوبی برخوردار است و تلاش می‌کنیم و در حد نام و استعداد این سازمان، در اجرای طرح‌های کلان ملی و پروژه‌های فناورانه جهاد دانشگاهی حضور داشته باشیم.

رئیس سازمان جهاد دانشگاهی تهران تصریح کرد: یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های این سازمان که با حمایت معاون پژوهش و فناوری و معاون محترم هماهنگی جهاد دانشگاهی در حال پیگیری است، اجرای پروژه‌های بین واحدی است. سازمان جهاد دانشگاهی تهران در حوزه تخصصی آبزی‌پروری، تولید نهال‌های میوه به روش کشت بافت و همچنین تولید مشترک مواد شیمیایی و فلزی آمادگی همکاری با واحد‌های استانی جهاد دانشگاهی را دارد.

مشارکت سازمان جهاد دانشگاهی تهران در ویرایش برنامه هفتم توسعه جهاد دانشگاهی

آقای دکتر کمبرانی یادآور شد: ویرایش برنامه هفتم توسعه جهاد دانشگاهی در حال انجام است و کمیته‌های تخصصی در حوزه‌های مختلف تشکیل شده است. من هم افتخار حضور در کمیته تخصصی حوزه پژوهشی و فناوری را دارم و امید می‌رود نتیجه همفکری‌های انجام شده در جلسات کمیته، به برنامه‌ای عملیاتی و مثمرثمر برای سال‌های آتی جهاد دانشگاهی منجر شود.

پاکستان ضمن ایجاد تعادل بین قدرت های بزرگ و به ویژه تعامل نزدیک با چین و نزدیک کردن افغانستان به رویکردهای اقتصادی خود در عمل عرصه را برای دهلی نو تنگ کرده است تاجایی که امکان دارد حتی نگاه ایالات متحده نیز به همکاری با اسلام آباد متمرکز شود.

به گزارش تحریریه، تارنمای «OneWorld» در گزارشی نوشت، چارچوب تازه تاسیس ایالات متحده، پاکستان، افغانستان و ازبکستان تجسم سیاست چند جانبه پاکستان برای ایجاد تعادل بین قدرت های بزرگ است. این مکانیزم همکاری و هماهنگی چهار ضلعی ۲۰۱۶ (QCCM) پاکستان، افغانستان، تاجیکستان و چین و همچنین مراکز ارتباطی اخیر آن با روسیه را تکمیل می کند.

ایالات متحده می خواهد از خط آهن پاکستان-افغانستان-ازبکستان (PAKAFUZ) استفاده کند تا نفوذ اقتصادی خود در افغانستان و جمهوری های آسیای مرکزی (CAR) را پس از خروج از افغانستان گسترش دهد، در حالی که روسیه می خواهد از آن برای رسیدن به هدف استراتژیک بلندمدت و دستیابی به منطقه اقیانوس هند استفاده کند.

در همان حال، نشست مجازی ماه گذشته دیپلمات‌های عالی‌رتبه چینی، پاکستانی، و افغان در حالی برگزار شد که آنان شاهد موافقت کابل برای اتکا بیشتر بر «ابتکار کمربند و جاده» و به ویژه «کوریدور اقتصادی چین- پاکستان» یا «سی پک» بودند.

پکن همچنین به طور طبیعی از خط آهن پاکستان-افغانستان-ازبکستان پشتیبانی می کند زیرا اساسا به عنوان شاخه شمالی سی پک عمل می کند.

از این طریق، پاکستان در حال انجام استراتژی بزرگ جدید خود در زمینه ژئواکونومیک است که رهبری سیاسی، دیپلماتیک و نظامی این کشور به طور مشترک در جریان گفت وگوی امنیتی اسلام آباد در ماه مارس از آن رونمایی کردند. این سازمان می خواهد به جای دستیابی به دستاوردهای ژئوپلیتیکی با حاصل جمع صفر (معامله برد و باختی)، سودهای اقتصادی برد-برد را که همه ذینفعان را گرد هم می آورد، پیش ببرد.

این امر پیامدهای جدی برای هند دارد. در وهله اول، این نشان می دهد که نسخه هم ترازی چندگانه ژئواکونومیک توسط پاکستان حتی در چند ماه اول بسیار موفقیت آمیزتر از نسخه ژئوپلیتیک هند در دهه گذشته است.

دوم اینکه، این مساله باعث می‌شود ایالات‌متحده به عنوان حافظ ثبات پاکستان شناخته شود، امری که موجب اعمال فشار آمریکا به هند می شود تا موجب ایجاد بی ثباتی از طریق گروه های نیابتی برای رقیب خود نشود.

ثالثاً ، تمرکز اقتصادی منطقه ای ایالات متحده ممکن است از هند به پاکستان تغییر یابد. ایالات متحده و هند با وجود سالها مذاکره نتوانستند به یک پیمان جامع تجاری دست یابند. با این وجود، اکنون ایالات‌متحده نشان می‌دهد که ممکن است پاکستان را به جای هند به عنوان پایگاه خود در زمینه سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی منطقه‌ای ترجیح دهد.

آمریکا علاقه مند است روابط خود را با پاکستان اصلاح کند زیرا اسلام آباد کلید صلح در افغانستان است. همچنین از طریق خط آهن پاکستان-افغانستان-ازبکستان، امکان دسترسی به نفوذ اقتصادی خود را در افغانستان و جمهوری های آسیای مرکزی فراهم می کند. علاوه بر این، ایالات متحده می خواهد برای جلوگیری از سقوط زیاد پاکستان به مدار پکن، در آنجا سرمایه گذاری های چین را متعادل کند.

سیاست خارجی ایران هنوز نمی داند که باید بین هند و چین؛ علیرغم شراکت راهبردی هند با آمریکا؛ کدامیک را انتخاب کند و درک درستی از اهمیت افغانستان ندارد. ضمن اینکه به جای تشکیل یک محور با شرکت چین و پاکستان، هنوز در حال مذاکره با هند بر سر وضعیت چابهار است که به مانند شاهرگ حیاتی اقتصاد هند در آسیای مرکزی عمل می کند.

پاکستان ضمن ایجاد تعادل بین قدرت های بزرگ و به ویژه تعامل نزدیک با چین و نزدیک کردن افغانستان به رویکردهای اقتصادی خود در عمل عرصه را برای دهلی نو تنگ کرده است تاجایی که امکان دارد حتی نگاه ایالات متحده نیز به همکاری با اسلام آباد متمرکز شود.

به گزارش تحریریه، تارنمای «OneWorld» در گزارشی نوشت، چارچوب تازه تاسیس ایالات متحده، پاکستان، افغانستان و ازبکستان تجسم سیاست چند جانبه پاکستان برای ایجاد تعادل بین قدرت های بزرگ است. این مکانیزم همکاری و هماهنگی چهار ضلعی ۲۰۱۶ (QCCM) پاکستان، افغانستان، تاجیکستان و چین و همچنین مراکز ارتباطی اخیر آن با روسیه را تکمیل می کند.

ایالات متحده می خواهد از خط آهن پاکستان-افغانستان-ازبکستان (PAKAFUZ) استفاده کند تا نفوذ اقتصادی خود در افغانستان و جمهوری های آسیای مرکزی (CAR) را پس از خروج از افغانستان گسترش دهد، در حالی که روسیه می خواهد از آن برای رسیدن به هدف استراتژیک بلندمدت و دستیابی به منطقه اقیانوس هند استفاده کند.

در همان حال، نشست مجازی ماه گذشته دیپلمات‌های عالی‌رتبه چینی، پاکستانی، و افغان در حالی برگزار شد که آنان شاهد موافقت کابل برای اتکا بیشتر بر «ابتکار کمربند و جاده» و به ویژه «کوریدور اقتصادی چین- پاکستان» یا «سی پک» بودند.

پکن همچنین به طور طبیعی از خط آهن پاکستان-افغانستان-ازبکستان پشتیبانی می کند زیرا اساسا به عنوان شاخه شمالی سی پک عمل می کند.

از این طریق، پاکستان در حال انجام استراتژی بزرگ جدید خود در زمینه ژئواکونومیک است که رهبری سیاسی، دیپلماتیک و نظامی این کشور به طور مشترک در جریان گفت وگوی امنیتی اسلام آباد در ماه مارس از آن رونمایی کردند. این سازمان می خواهد به جای دستیابی به دستاوردهای ژئوپلیتیکی با حاصل جمع صفر (معامله برد و باختی)، سودهای اقتصادی برد-برد را که همه ذینفعان را گرد هم می آورد، پیش ببرد.

این امر پیامدهای جدی برای هند دارد. در وهله اول، این نشان می دهد که نسخه هم ترازی چندگانه ژئواکونومیک توسط پاکستان حتی در چند ماه اول بسیار موفقیت آمیزتر از نسخه ژئوپلیتیک هند در دهه گذشته است.

دوم اینکه، این مساله باعث می‌شود ایالات‌متحده به عنوان حافظ ثبات پاکستان شناخته شود، امری که موجب اعمال فشار آمریکا به هند می شود تا موجب ایجاد بی ثباتی از طریق گروه های نیابتی برای رقیب خود نشود.

ثالثاً ، تمرکز اقتصادی منطقه ای ایالات متحده ممکن است از هند به پاکستان تغییر یابد. ایالات متحده و هند با وجود سالها مذاکره نتوانستند به یک پیمان جامع تجاری دست یابند. با این وجود، اکنون ایالات‌متحده نشان می‌دهد که ممکن است پاکستان را به جای هند به عنوان پایگاه خود در زمینه سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی منطقه‌ای ترجیح دهد.

آمریکا علاقه مند است روابط خود را با پاکستان اصلاح کند زیرا اسلام آباد کلید صلح در افغانستان است. همچنین از طریق خط آهن پاکستان-افغانستان-ازبکستان، امکان دسترسی به نفوذ اقتصادی خود را در افغانستان و جمهوری های آسیای مرکزی فراهم می کند. علاوه بر این، ایالات متحده می خواهد برای جلوگیری از سقوط زیاد پاکستان به مدار پکن، در آنجا سرمایه گذاری های چین را متعادل کند.

سیاست خارجی ایران هنوز نمی داند که باید بین هند و چین؛ علیرغم شراکت راهبردی هند با آمریکا؛ کدامیک را انتخاب کند و درک درستی از اهمیت افغانستان ندارد. ضمن اینکه به جای تشکیل یک محور با شرکت چین و پاکستان، هنوز در حال مذاکره با هند بر سر وضعیت چابهار است که به مانند شاهرگ حیاتی اقتصاد هند در آسیای مرکزی عمل می کند.