گزینه شرق برای ایران، در حالی مهیا شده است که ایالات متحده، با فشارهای اقتصادی بر ایران، عملا شرق را به گزینه مطلوب ایران بدل نموده است.
۱۴۰۰
رئیسی در سازمان شانگهای
به گزارش خبرنگار اقتصادی یکتاپرس، عضویت دائمی ایران در سازمان شانگهای با بازتاب جهانی همراه شد و غربی ها را دچار وحشت کرده است. دولت سیزدهم بر خلاف دولت دوازدهم مسیری را در پیش گرفت که علاوه بر حل مشکلات اقتصادی؛ عزت از دست رفته مردم ایران را بازگیرد.
در دولت سابق با روش های مختلف بدون در نظر گرفتن عزت مردم ایران همه تلاش ها در جهت رضایت غربی ها بوده است و در این میان بسیاری از امتیاز ها هم در اختیار غربی ها قرار گرفت و هیچ سودی برای مردم کشورمان نداشت؛ بلکه مشکلات را هم دو چندان کرد.
دولت دوازدهم توافقات برجام را راه نجات ایران دانست اما به مرور زمان با بدقولی های غربی ها و عدم اجرای توافقات سبب شد تا افکار عمومی اکنون نسبت به عضویت ایران در سازمان شانگهای بی اعتماد باشد و آن را همانند برجام تصور کند. برخی از رسانه های اصلاح طلب هم بر این باور هستند که عضویت ایران در سازمان شانگهای کمکی به ایران نمی کند در صورتی که با توجه به قدرت شرق در بخش اقتصاد و پیشی گرفتن چینی ها در بازار جهانی قائدتا می تواند اقتصاد ایران را تحت شعاع قرار دهد.
ورود ایران به بازار شرق
ایران با عضویت در این سازمان می تواند به بازار بزرگ شرق ورود کند و قطعا باتوجه به پتانسیل های بزرگی که کشورمان از آن برخوردار است حضور در این بازار می تواند برای ایران به یک موقعیت طلایی تبدیل شود.
ایران با قرار گرفتن در منطقه ای حساس و با محوریت شمال _ جنوب و شرق _ غرب ، می‌تواند علاوه بر مسیر ترانزیت کالای کشورهای شمال مرزهای خود به جنوب، محور شرق به غرب و اروپا را نیز تامین و بعنوان چهارراهی مطمئن در اقتصاد منطقه و بین‌المللی، نقشی فعال‌تر ایفا نماید.
توسعه بزرگراه بین‌المللی حمل و نقل شمال به جنوب با اتکاء به وجود بنادر مهم ایران در سواحل خلیج فارس و دریای عمان، می تواند اقتصاد کشورهای عضو را در مسیر تسهیل در تجارت بین‌المللی و منطقه‌ای قرار دهد.
بدون حضور فعال ایران و نقش آن به عنوان رابط بین شرق و غرب در مسیرهای ارتباطی کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، ایجاد بازارهای جدید غرب یا جنوب دشوار خواهد بود. ایران برای چین نیز به عنوان یک اقتصاد بزرگ و جویای راه‌های ارتباطی کوتاه به بازارهای مصرفی خود، جهت دسترسی به دریای سیاه و خاورمیانه،از اهمیت زیادی برخوردار است.
در این بین همکاری و مشارکت های مختلف ایران و روسیه در خاورمیانه، از گسترش قابل توجه ای برخوردار و روسیه از جمله کشورهایی است که از پیوستن ایران به این سازمان، در جهت راهبرد منطقه ای خود بهره مند خواهد شد.
مزایا و فرصت های اقتصادی
اما سازمان همکاری شانگهای نیز برای ایران فرصت ساز خواهد بود تا صادرات خود در زمینه های مختلف از جمله انرژی (نفت ، گاز و برق) به این کشورها را گسترش داده و پیوندهای اقتصادی خود را مستحکم تر نماید، مسئله ای که می تواند از فشارهای وارده از سوی ایالات متحده کاسته و اقتصاد خود را به سمت شرق گسترش دهد.
گزینه شرق برای ایران، در حالی مهیا شده است که ایالات متحده، با فشارهای اقتصادی بر ایران، عملا شرق را به گزینه مطلوب ایران بدل نموده است و فرصت ایجاد تعامل بیشتر با ایران را یکی پس از دیگری از دست می دهد.
مزایای اقتصادی برای ایران
قطعا حضور ایران در بازار بزرگ شرق و راه ارتباطی مهمی که کشورمان میان شرق و غرب دارد می تواند زمینه های واردات و صادرات را برای کشورمان ایجاد کند.
پیشرفت در مذاکرات وین برای احیای برجام (با حضور چین و روسیه از اعضای سازمان شانگهای) و رفع موانع سیاسی و اقتصادی در این رابطه نیز، می تواند فرصتی برای ایران قلمداد شود تا در راستای منافع اقتصادی و سیاسی خود از آن بهره‌مند شود.
ایران بعد از عضویت در ساز
از جمله مهمترین مزایای اقتصادی عضویت در سازمان همکاری شانگهای محسوب می شود می توان به ایجاد منطقه آزاد تجاری بین کشورهای عضو این سازمان اشاره کرد که فرصت تجارت و کسب منفعت از این فضا را برای تمامی اعضا فراهم خواهد کرد. از طرف دیگر زمینه سازی برای تقویت فضای سرمایه گذاری در کشورهای عضو این سازمان هم از مزایای این عضویت است.
رونق صادرات و واردات
بزرگترین سهم ایران در عضویت سازمان شانگهای بخش ترانزیت است. برای مثال هند یکی از کشورهای هدف برای صادرات کالاها و محصولات است. این کشور از نظر میزان جمعیت و قومیت‌های بسیار زیاد، بعد از چین دومین کشوری است که در تجارت نقش مهمی را ایفا می‌کند.
سهل گرفتن در امر صادرات، کاهش هزینه معاملات تجاری، کاهش عوارض و حقوق گمرکی کالاهای صادراتی و خدمات، ایجاد محیط رقابتی بین‌المللی در داخل و فراهم کردن محیط صادراتی و نیز ارتقای بخش کشاورزی از اصول نظام تجارت کشور هند است.
از تولیدات مهم بخش کشاورزی در هند، برنج، گندم، دانه‌های روغنی، پنبه، کنف، چای، سیب زمینی، محصولات لبنی و غیره و در بخش صنعت منسوجات، محصولات شیمیایی، فرآورده‌های غذایی، فولاد، سیمان، مواد معدنی و ماشین آلات و سخت افزار است.
کالاهای وارداتی این کشور نفت خام و مشتقات نفتی، طلا و جواهرآلات، ذغال سنگ، گازهای نفتی است. با توجه به شرایط موجود، امکان افزایش صادرات به هند از سوی ایران وجود دارد و با سرمایه‌گذاری که کشور هند در چابهار انجام داده، در ترانزیت کالاهای ایران می‌تواند تأثیرگذار باشد.
مزایا و فرصت های اقتصادی
این نمونه ای از مزایای عضویت ایران در سازمان شانگهای است و قطعا در بخش واردات و صادرات برخی کالا ها با توجه به تحریم های ظالمانه آمریکا علیه مردم ایران می توانند کمک های بسیاری به اقتصاد کشورمان کند و از همه مهتر واردات مواد اولیه از کشورهای عضو سازمان شانگهای می تواند زمینه های ارتقای کیفیت و افزایش تولید داخلی را هم ایجاد کند.
میزان صادرات فعلی ایران در سال ۹۹ از کشور چین، ۹/۰۷ میلیارد دلار، روسیه ۰/۵۰۴ میلیارد دلار، هندوستان ۱/۲۸۱،پاکستان ۱/۰۰۲، قراقزستان ۰/۷۶ میلیارد دلار و ازبکستان ۰/۱۶۴ میلیارد دلار بوده است.
به گزارش یکتاپرس، چین در این چند سال اخیر علی رغم انتقادهایی که به کالاهای وارداتی این کشور شده است اما در روزهای بحرانی به اقتصاد ایران کمک کرده است. باتوجه به اینکه اخیرا بازار جهانی توسط چینی ها تصاحب شده است قطعا همکاری تنگاتنگ با این کشور می تواند کشورمان را در بخش اقتصاد کمک کند. همچنین کشورهای دیگه هم همانند روسیه و هند می توانند در بخش پیشرفت اقتصادی به کشورمان کمک های شایانی کنند.
